|
Το ζυό-μονό ήταν βίαιο αλλά συναρπαστικό παιχνίδι. Για τους θεατές ήταν θεαματικό αλλά αυτοί που το έπαιζαν είχαν αγωνία και φόβο. Το παιχνίδι παίζεται μόνο με αγόρια. Επειδή οι δυάδες γινότανε τριάδες και αυτομάτως πάλι μετατρέπονταν σε δυάδες, το παιχνίδι ονομάστηκε ζυό-μονό.
ΚΑΝΟΝΕΣ * Τα παιδιά κάνουν ένα κύκλο και χωρίζονται σε δυάδες στραμμένες στο κέντρο του κύκλου. *Δύο παιδιά μένουν έξω από τον κύκλο. Το ένα παιδί βαστάει ένα λουρί και κυνηγάει το δεύτερο παιδί που τρέχει γύρω από τον κύκλο. *Αν δεν προλάβαινε το δεύτερο παιδί να ξεφύγει, μπαίνει μπροστά από μία δυάδα. *Αν το τελευταίο παιδί δεν αντιληφθεί την αλλαγή, τότε πέφτουν οι λουριές βροχή. *Αν αυτός που βαστούσε το λουρί δεν μπορούσε να χτυπήσει αυτόν που κυνηγούσε, τότε άφηνε το λουρί στον τελευταίο μιας δυάδας, κάνοντας πως κυνηγάει ακόμα. *Αν ο κυνηγημένος δεν έχει καταλάβει την αλλαγή και πέσει πάνω στο λουρί, τότε πάλι οι λουριές ήταν πολλές.
ΑΛΛΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ *Αυτός που κυνηγιότανε και βρισκότανε σε απόσταση, περιμένει να πλησιάσει ο κυνηγός του. *Όταν πλησιάσει ο κυνηγός του πηγαίνει στην πλησιέστερη δυάδα με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ο τελευταίος. *Αν στο παιχνίδι έπαιζαν έμπειροι παίχτες που μπορούσαν να συνεργάζονται και να συνεννοούνται με το βλέμμα τους, τότε πετυχαίνανε τα παραπάνω τεχνάσματα. *Αυτοί κατάφερναν με μεγαλύτερη επιείκεια τα παραπάνω τεχνάσματα.
Εβελίνα Ανεβλαβή, Ε΄ τάξη
|