Η ΕΛΙΑ

  Το παιχνίδι αυτό είναι ομαδικό με  ιδιαίτερη  επιδεξιότητα, καθώς από ένα σημείο και μετά γίνεται δύσκολο και λίγο επικίνδυνο. Παίζεται σε πολλά  μέρη της    Ελλάδας και παίζεται ως εξής:

  Ένα αγόρι είναι σκυμμένο με το σώμα του να σχηματίζει μια ορθή γωνία. Τα άλλα αγόρια  πρέπει να περάσουν από πάνω του με συγκεκριμένο τρόπο.O πρώτος δίνει, το σύνθημα. Εισηγείται δηλαδή τον τρόπο που θα περάσουν οι άλλοι πάνω από την  πλάτη του  σκυμμένου αγοριού.

Έτσι ξεκινά το πρώτο αγόρι φωνάζοντας δυνατά:

- το ένα μας το δύο μας.

Οι άλλοι περνάνε επαναλαμβάνοντας το μεγαλόφωνα.

Συνεχίζει με το δεύτερο σύνθημα:

- το τρία, τέσσερα μας.

Με το τρίτο σύνθημα:

- το πέντε μας, το έξι μας

Και με το τέταρτο σύνθημα:

- το εφτά, οχτώ, εννιά μας

Ύστερα συνέχιζαν επαναλαμβάνοντας όλοι με τη σειρά τους την ώρα που πηδούσαν:

- η ελιά

- η δεύτερη με τα κλαδιά

- η τρίτη με τα χάσικα

- περνάτε βρε μπαγάσικα.

Αυτός ο τρόπος πηδήματος ήταν ο απλός.                                        

Ύστερα ακολουθούσε η παλαμιστοκώλα:            .

   Tην ώρα που περνούσες έριχνες παλαμιά.

 Άλλος τρόπος ήταν η κοντοκλώτσα:

    Την ώρα του ξεπεράσματος έριχνες μια σιγανή κλωτσιά στο αγόρι που έσκυβε

Η τσιμποκώλα ήταν άλλος τρόπος κατά τον οποίο δινόταν μια σιγανή τσιμπιά.

    Η ζυμωτή υποδήλωνε ότι περνούσες με τα χέρια γροθιές, όπως στο ζύμωμα.

Στη φουρνιστή πάλι οι παλάμες ήταν γυρισμένες προς τα πάνω και τη στιγμή του

άλματος γύριζαν κανονικά και πατούσαν στην πλάτη.

   Στη μονοχέρα, όπως υποδήλωνε η ονομασία, οι παίχτες πηδούσαν πατώντας στην πλάτη του με το ένα χέρι.

   Ο άγγιχτος σήμαινε να πηδήξουν πάνω από την πλάτη του παίχτη χωρίς να τον αγγίξουν  σε κανένα σημείο εκτός από τα σημεία που ακουμπούν τα χέρια. Η διαφορά ήταν ότι τώρα ο παίχτης, που προηγουμένως είχε χαμηλωμένο το σώμα, τώρα ήταν όρθιος με σκυμμένο το κεφάλι.

  Ο άτριχτος πάλι ήταν να μην κουνηθεί ο παίχτης που πηδούσε από διαφορετική γωνία για να αποφευχθεί η σύγκρουση με τους παίχτες που είχαν ήδη πηδήσει. Ήταν κάτι ανάλογο με την «έξοδο» που κάνουν οι αθλητές στον Ίππο.

Μιχαέλα Μαργαρίτη, Ε΄ τάξη