|
Η αμπάριζα ήταν ένα παιχνίδι που παιζόταν πριν από 30 χρόνια περίπου. Αποτελούνταν από δύο ομάδες που ήταν παραταγμένες πλάι πλάι. Ήταν ένα παιχνίδι ταχύτητας και ευελιξίας. Οι ομάδες έπρεπε να είναι ισάριθμες και ισοδύναμες έτσι ώστε να είναι δίκαιο το παιχνίδι. Ένας παίχτης από τη μία ομάδα έβγαινε και στεκότανε αρκετά μέτρα μπροστά και περίμενε μέχρι ένας από τους αντιπάλους να βγει και να τον κυνηγήσει. Ο αντίπαλος έπρεπε να βγει αιφνιδιαστικά έτσι ώστε ο άλλος να μην το περιμένει. Κατά τη διάρκεια του κυνηγητού έβγαινε και άλλος παίχτης από την πρώτη ομάδα και αντίπαλος αντίστοιχα. Καθένας έπρεπε να κυνηγάει τον αντίπαλο που ήταν μπροστά του. Αν κάποιος αντίπαλος κατάφερνε να επιστρέψει πίσω στη "μάνα", "έπαιρνε φωτιά" και μπορούσε να κυνηγήσει όποιον αντίπαλο ήθελε. Όποιος έφευγε τελευταίος από τη μάνα είχε το δικαίωμα να πιάσει όποιον ήθελε. Οι αιφνιδιαστικές επιστροφές έπαιζαν βασικό ρόλο για να μπορέσει μια ομάδα να φτάσει στη νίκη. Όποιος πιανόταν, έβγαινε προσωρινά από το παιχνίδι και έπρεπε και η άλλη ομάδα να βγάλει κάποιον για να συνεχίσουν να είναι οι ομάδες ισάριθμες. Αυτοί που έμεναν, συνήθως, τελευταίοι ήταν οι πιο γρήγοροι.Όταν πιανόταν και ο τελευταίος παίχτης το παιχνίδι τελείωνε. Σε περίπτωση που πιανόταν αντίπαλος και υπήρχαν συμπαίκτες εκτός παιχνιδιού, τότε ξανάμπαινε στο παιχνίδι ο πρώτος από τους πιασμένους παίχτες και το παιχνίδι συνεχιζόταν μέχρι να πιαστεί και ο τελευταίος. Το παιχνίδι αυτό έχει εγκαταλειφθεί εδώ και κάμποσα χρόνια και έχει αντικατασταθεί από κάποια παραλλαγή της, όπου οι ομάδες παρατάσσονται απέναντι και σε αρκετή απόσταση η μία από την άλλη. Παρ' όλ' αυτά η φιλοσοφία του παιχνιδιού δεν έχει αλλάξει, δηλαδή αυτός που κυνηγάει βρίσκεται και ταυτόχρονα και κυνηγημένος.
Δέσποινα Μαθιάσου, Ε΄ τάξη
|