Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ μας
- Μαρία Αδελφουλάκου:
- Γιατί υπάρχει η προτομή του Γεωργίου Μελισσηνού στο Σχολείο μας;
κ. Ιάκωβος Καμπανέλλης:
- Διότι υπήρξε υπόδειγμα διδασκαλίας και επιστημονικής καταρτίσεως.
Κατερίνα Τουλούπη:
- Θέλετε να μας πείτε τι γνωρίζετε γι’ αυτόν;
- Ο Γεώργιος γεννήθηκε το 1909 και πέθανε το 1989. Έλαβε Δίπλωμα από το Διδασκαλείο με άριστα. Υπηρέτησε στην Πάρο και τη Νάξο. Διετέλεσε βοηθός Επιθεωρητού. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έγινε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Διδασκαλικής Ομοσπονδίας δύο φορές.
Μαρία-Λουϊζα Ματάκια:
- Μήπως έχει κάποιο συγγραφικό έργο;
- Συνεργάστηκε στην έκδοση του περιοδικού ‘Νησιωτόπουλο’.
Συνέγραψε αξιόλογα γραπτά όπως: α) Τουριστικό Οδηγό της Νάξου, 
β) η Νάξος από ιστορικής & γεωγραφικής απόψεως,
γ) Άγνωστες σελίδες της Κατοχής των Γερμανοϊταλών…
Επιπλέον, συνέγραφε την εφημερίδα Ναξιακή Πρόοδο. Υπήρξε η ψυχή της συντάξεως της.
Έγραφα κι εγώ τότε, ήμασταν συνεργάτες. Κάποτε του λέω: ‘’κ. Γιώργο εγώ γράφω, πολύ πιθανόν στα γραπτά μου να υπάρχει μια ανακρίβεια’’. Μου λέει: ‘’να υπάρχει, διότι κάποιος άλλος ο οποίος γνωρίζει καλύτερα το θέμα, θα μας στείλει μια επιστολή και θα μας πει ότι αυτό είναι λάθος. Λέγοντας εσύ και λέγοντας αυτός θα ευρεθεί η αλήθεια’’.
Μαρία Λαγογιάννη:
- Γι’ αυτό τον τίμησε η Νάξος;
- Η Νάξος προς τιμή του έχει την προτομή αυτή. Όχι μόνον υπήρξε πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Διδασκάλων δύο φορές στην Αθήνα, αλλά άνοιξε καινούργιους δρόμους στην παιδεία. Έγραψε Γραμματική για τα Δημοτικά σχολεία. Υπέδειξε νέους τρόπους διδασκαλίας για να μπορεί ο μαθητής να έχει περισσότερη γνώση. Όλα αυτά με κόπο και προσπάθεια κατόρθωσε και τα επέβαλλε. Η προτομή είναι ενθύμιο της ζωής και του έργου που επετέλεσε.
Γιώργος Στρούβαλης:
-
Ο δρόμος απέναντι έχει το όνομα ‘Χρυσόστομος Μελισσηνός’. Υπάρχει σχέση;
- Είχε, παιδιά, έναν αδελφό το Χρυσόστομο, ανθυπολοχαγό, που πολέμησε το ’40. Ήμουν κι εγώ εκεί: Κατέβαιναν οι Γερμανοί από το Άργος Ορεστικόν. Σταμάτησε αυτός στη γωνία μιας γέφυρας και έριχνε με το πολυβόλο. Έριξαν οι Γερμανοί έναν πολυβολισμό και τον σκότωσαν. Προς τιμήν του είναι η οδός.
Μανόλης Κιουλαφής:
- Τα χρόνια που τον γνωρίσατε ήταν δύσκολα;
- Ήταν δύσκολα…, ο πόλεμος του ’40…, και η παιδεία ευρισκόταν πολύ χαμηλά.
Γιάννης Μαργαρίτης:
- Μας λέτε κάτι για την οικογένειά του;
-
Έχει τρία αγόρια. Έναν πολιτικό μηχανικό και δύο ιατρούς, αυθεντίες, ο ένας στην Αμερική και ο άλλος καθηγητής πνευμονολογίας στην Αθήνα.
Μυρτώ Κάβουρα:
- Κάτι ιδιαίτερο που θυμάστε;
- Θυμάμαι οι επιθεωρητές καθόταν και ανέβαινε στην έδρα και τους μιλούσε.
Νίκος Τράχες:
- Ήξερε δηλαδή περισσότερα;
- Υπήρξε στυλοβάτης της παιδείας. Πολλές ωφέλειες κατά μεγάλο ποσοστό οφείλονται στις πρωτοβουλίες του. Να βλέπετε την προτομή του με σεβασμό.
Γιώργος Μανωλάς:
- Πώς θα σχολιάζατε τη θέση της προτομής;
- Η θέση της είναι μέσα στο Σχολείο. Δεν είναι θυρωρός του Σχολείου.
Νίκη Μυλωνά:
-
Πόσα χρόνια είναι εδώ η προτομή αυτή;
- Είναι λίγα χρόνια εδώ. Από το 1994.
Βασίλης Παπαδόπουλος:
- Όταν περνάτε από δω και βλέπετε την προτομή του, τι σκέπτεστε;
- Ότι ήταν ένας άνθρωπος του οποίου αντικαταστάτης δεν υπήρχε…
Γιάννης Αδελφουλάκος:
- Τέλος, πώς θα χαρακτηρίζατε το φίλο σας;
- Σας λέω: δεν περνούν τέτοιοι άνθρωποι συχνά παιδί μου, τόσο στη γνώση όσο και στην επιστήμη. Είναι οι διακρινόμενοι μεταξύ των ετών και των γενεών…